عناصر ترکیبات و مواد تشکیل دهنده قهوه

قهوه از جمله نوشیدنی‌های پرطرفدار در سرار دنیا می‌‍باشد. انواع مختلفی قهوه داریم از جمله قهوه ترک، قهوه اسپرسو، قهوه روبوستا و... منتها کمتر کسی اطلاع دارد که قهوه از چه ترکیباتی درست شده است.

قهوه دارای 11ماده اصلی و متفاوت در ساختار خود می‌باشد. کافئین اصلی‌ترین وموثرترین ماده درون انواع قهوه است که علت تولید بیش از شانزده میلیارد پوند دانه قهوه جهان در سال می‌باشد. کافئین در واقع سمی گیاهی به نام آلکالوئید (مانند نیکوتین و کوکائین) است که در ادامه به شما توضیح خواهیم داد.

مواد تشکیل دهنده قهوه

آب

بهترین حلال برای قهوه که باعث می‎شود عطر و رایحه و همچنین روغن‌های قهوه در آن حل شود آب است. در واقع بیشترین حجم از قهوه‌ای که می‌نوشید را آب تشکیل می‌دهد. یک فنجان قهوه‌ با کیفیت از 98.75 درصد آب و 1.25 درصد مواد قابل حل دیگر تشکیل شده است.

اتیل فنول

ماده بعدی اتیل فنول است. این ماده رنگ تیره‌ای دارد و عطر و رایحه‎‌ی دارویی آن باعث می‌شود با نوشیدن قهوه صبح‌ها سرحال شوید. همچنین به عنوان یک ماده‌ی شیمیایی هشداردهنده بکار می‌رود و سبب می‌شود حواس ارتباطی حشرات بهم بریزد، این باعث می‌شود حشرات از حضور در آن مکان فراری شوند.

کوینیک اسید

یک ماده‌ی دیگر تشکیل دهنده قهوه است. این اسید طعم ترش مانند، به قهوه می‌دهد. علاوه بر این، کوینیک اسید به عنوان یک آغازگر شیمیایی در فرمولاسیون داروهای ضد آنفولانزا بکار می‌رود.

اسیدهای دیکافیولیک 3 و5

این اسیدها از مغز در برابر مولکول‌های رادیکال آزاد که عامل سکته‌های مغزی هستند محافظت می‌کند. نوشیدنی‌های مختلفی می‌توان با قهوه درست کرد که تنوع بالایی دارد منتها می‌بایست در مصرف آنها زیاده روی نکنید. قهوه منبعی سرشار از آنتی اکسیدان‌ها می‌باشد.

کافئین

و حالا می‌رسیم به کافئین که برای شما از همه آشناتر است. کافئین درواقع حاوی یک ماده‌ی سمی گیاهی مثل کوکائین و نیکوتین می‌باشد اما این نباید باعث ترس شما شود! چون واحدهای کافئین در مغز شما جایگزین واحدهای آدنوزین می‌شوند و نتیجه‌اش این است که شما سرحال‌تر و شاداب‌تر خواهید شد.

دی متیل دی سولفاید

این ماده به تنهایی طعم بدی مانند گوشت فاسد شده می‌دهد، اما باعث می‌شود طعم قهوه خوشمزه و رایحه‌ی آن نیز خوشبو شود.

اَسِتیل متیل کربینول

یکی دیگر از مواد تشکیل دهنده قهوه ” اَسِتیل متیل کربینول ” می‌باشد. این ماده بسیار غنی است و باعث می‌شود قهوه‌ی شما طعم کره‌ای بگیرد.

پیترِسین

آیا تا به حال از خود پرسیده‌اید که چه ماده‌ای گوشت را خیلی سمی می‌کند؟ این ماده هنگامی که یک نوع باکتری آمینواسیدهای وجود در گوشت را از بین می‌برد، تولید می‌شود. پیترِسین بسیار خوشبو می‌باشد و بوی خوب قهوه دلیل وجود این ماده در دانه‌ی آن است.

ترای گانالین

این ماده‌ی موجود در قهوه باعث می‌شود طعم قهوه‌ی شما شیرین و خاکی مانند شود. همچنین از سلامت دندان‌ها نیز محافظت می‌کند.

نوشیدنی‌ها نقش مهمی را در زندگی انسان‌ها ایفا می‌کنند. بسیاری از مردم ترجیح می‌دهند روز خود را با نوشیدنی‌های گرم از جمله انواع قهوه  مثل قهوه ترک، قهوه روبوستا، قهوه کپسولی، چای و... آغاز ‌کنند. روند تهیه قهوه از زمان کشت تا خرید قهوه و سرو آن برای اکثر مردم و طرفداران این نوشیدنی، بسیار جذاب و قابل توجه است. دانه‌های قهوه حاوی بیش از 100 ماده شیمیایی از جمله مولکول‌های معطر، پروتئین‌ها، نشاسته، روغن‌ها و فنل‌های تلخ (ترکیبات اسیدی) هستند که هر یک ویژگی متفاوتی را در عطر و طعم منحصربه فرد قهوه ایجاد می‌کنند.

مواد تشکیل دهنده قهوه

مواد تشکیل دهنده قهوه عبارتند از آب، ویتامین ب3 یا نیاسین، اتیل فنول، کوینیک اسید، اسیدهای دیکافیولیک، کافئین، دی متیل دی سولفاید، ترای گانالین، پیترسین و... .

اتیل فنول

این ماده رنگ تیره‌ای دارد و عطر و رایحه‎‌ی دارویی آن باعث می‌شود با نوشیدن قهوه صبح‌ها سرحال شوید. همچنین به عنوان یک ماده‌ی شیمیایی هشداردهنده بکار می‌رود و سبب می‌شود حواس ارتباطی حشرات بهم بریزد، این باعث می‌شودحشرات از حضور در آن مکان فراری شوند.

کوینیک اسید

کوینیک اسید یک ماده‌ی دیگر تشکیل دهنده قهوه است. این اسید طعم ترش مانند به قهوه می‌دهد. علاوه بر این، کوینیک اسید به عنوان یک آغازگر شیمیایی در فرمولاسیون داروهای ضد آنفولانزا بکار می‌رود.

کافئین

کافئین همان ماده‌‌ایست که باعث شده تولیدات قهوه در جهان حدود 16 میلیارد تن در سال شود. کافئین درواقع یک ماده آلکالید است که گیاهان برای از بین بردن حشرات خود از آن استفاده می کنند. این ماده در بدن انسان جایگزین آدنوزین بر روی دریافت کننده‌های آن می شوند و در نتیجه این اثر فرد احساس خواب آلودگی نمی کند. زمانی که ادنوزین به ذهن نرسد انسان هوشیار شده و احساس خستگی ندارد.

دی متیل دی سولفاید

این ماده به تنهایی طعم بدی مانند گوشت فاسد شده می‌دهد اما باعث می‌شود طعم قهوه خوشمزه و رایحه‌ی آن نیز خوشبو شود.

ویتامین ب۳ یا نیاسین

ویتامین ب3 یا نیاسین برای درمان بیماری پلاگر در انسان به کار می‌رود . ترای گانالین در دمای بالاتر از 70 درجه‌ی سانتی‌گراد ناپایدا می‌شود و نیاسین آن جدا شده و وارد فنجان می‌شود.

ترای گانالین

این ماده‌ی موجود در قهوه باعث می‌شود طعم قهوه‌ی شما شیرین و خاکی مانند شود. همچنین از سلامت دندانها نیز محافظت می‌کند.

عناصر ترکیبات قهوه

قهوه بخش منظمی از زندگی ما است که به راحتی می توان آن را بدیهی دانست. اما در واقع، هر دانه قهوه مسیر طولانی را طی می کند، با افراد زیادی روبرو می شود و فرآیندهای زیادی را طی می کند تا به فنجان شما برسد

آیا قهوه میوه است؟

بیشتر مردم فکر می‌کنند قهوه، از نوعی گیاه خاص به‌دست می‌آید اما جالب است بدانید دانه قهوه، دانه‌ای است که از نوع خاصی از توت‌های درخت قهوه به‌دست می‌آید در نتیجه می‌توان گفت قهوه یک نوع میوه است.

پرورش قهوه

قهوه طبع سردی دارد اما پیدایش آن در مناطق گرمسیری بوده است.

در ابتدا درخت قهوه به‌طور تصادفی توسط یک چوپان در کشور اتیوپی کشف شد و پس از کشف خواص و نحوه استفاده آن و گسترش تجارت قهوه در سرتاسر جهان، هم‌اکنون افراد زیادی اقدام به پرورش قهوه در گلخانه‌ها، مزارع و حتی در گلخانه‌های خانه‌ی خود می‌کنند.

مناطق قابل کشت قهوه

مناسب‌ترین محل کشت قهوه و پرورش آن معمولا کشورهای حاشیه خط استوا می‌باشد.

آمریکای مرکزی و جنوبی، شرق آفریق و جزایر کارائیب بزرگ‌ترین مناطق تولید قهوه هستند که هر کدام از این مناطق شامل، کشورها و بخش‌های کوچکتر می‌باشند.

کشورهای برزیل، ویتنام، کلمبیا، اندونزی، اتیوپی، هندوستان، هندوراس، اوگاندا، مکزیک و گواتمالا نیز از کشورهای مهم تولیدکننده قهوه به شمار می‌روند.

پرورش قهوه در سرتاسر جهان، به‌دلیل تفاوت در ارتفاع، آب و هوا و فاصله از خط استوا سبب ایجاد طعم و تولید انواع مختلفی از قهوه شده است.

ویژگی‌های دانه قهوه

درخت قهوه بیشتر شبیه درختچه می‌باشد، که از خانواده‌ درختان همیشه سبز بشمار می‌رود. این درختچه‌ها دارای برگ‌های مومی، نوک تیز و گل‌هایی مانند گل یاس است.

ارتفاع درختان قهوه وحشی، گاه به بیش از 9.14 مترمی‌رسد. این درختان در حدود 100 سال عمر می‌کنند اما در سنین 7 تا 20 سالگی بهترین و بیشترین بازده را دارند.

درخت معمولی قهوه تا زمانی که شکوفا نشود، دانه‌های قهوه تولید نمی‌کند یعنی تا حدود 5 سال پس از کشت.

بعد از ریختن گلبرگ‌های سفید، گیلاس‌های قرمز شکل می‌گیرند که در داخل هریک از آن‌ها دو دانه قهوه سبز وجود دارد. (تولید مقادیر انبوه قهوه به تعداد زیادی درخت احتیاج دارد. در یک سال، یک بوته کوچک فقط دانه کافی برای یک پوند قهوه تولید می کند).

از آنجا که توت‌های قهوه به‌طور یک‌دست و یکنواخت نمی‌رسند، برداشت توت‌های رسیده قرمز نیاز به دقت زیادی دارد. چون برداشت توت‌های سبز نارس و بیش از حد سیاه و رسیده در طعم قهوه تأثیر منفی می‌گذارد.

برداشت قهوه

توت‌های قهوه معمولا با دست یا دستگاه چیده و برداشت می‌شوند. 

برای بیرون آوردن دانه‌های قهوه، میوه توت پس از چیده شدن نیاز به پردازش دارد، که برای فرآوری آن دو روش وجود دارد: فرآوری خشک و فراوری مرطوب.

فراوری خشک که یک روش قدیمی‌تر است و پردازش مرطوب، که یک روش مدرن تر است.

پس از مرحله پردازش و فراوری، دانه‌های قهوه دسته‌بندی و مرتب می‌شوند. دانه‌های بد را جدا کرده و دانه‌های رسیده و باکیفیت (دانه‌های قهوه سبز) را در کیسه‌ گذاشته و جهت انتقال آماده می‌شوند.

مرحله آخر آماده سازی قهوه، فرآیند بو دادن آن است.

برای تهیه محصول مناسب نیاز به زمان‌بندی مناسب و تنظیم دما است. در حین تفت دادن دانه‌ها شکاف می‌خورند و پوشش آنها آزاد می‌شود.

میزان طعم قهوه تا حد زیادی به فرمول بو دادن دانه بستگی دارد. به عنوان مثال، هرچه دانه‌های لوبیا بیشتر تفت داده شود، طعم آن شدیدتر خواهد شد.

نام یک سری دانه‌های قهوه، به دلیل اینکه که در دماها و زمان‌های مختلف بو داده می‌شوند، می‌تواند از یک شرکت به شرکت دیگر متفاوت باشد. تفت دادن حبوبات حتی برای چند دقیقه بیشتر یا کوتاه‌تر می‌تواند طعم کل دسته را تغییر دهد.

حمل و نقل، آسیاب و دم کردن قهوه

پس از اتمام مرحله بو دادن دانه‌های قهوه، محصول نهایی به خرده فروشان منتقل یا مستقیماً به مصرف کننده فروخته می‌شود.

قهوه به روش‌های مختلفی تهیه می‌شود. در حالی‌که در ایالات متحده بسیاری از افراد قهوه خود را در قهوه‌جوش‌ها دم می‌کنند. تهیه قهوه چیزی فراتر از دم کردن نهایی آن است.

تهیه قهوه یک فرآیند طولانی است که به عنوان یک توت قهوه ساده آغاز شده و مقصد نهایی خود را در فنجان‌های قهوه مصرف کنندگان در سراسر جهان پیدا می‌کند.